به گزارش 598، پس از رخدادهای سال 88 و آشوب‌های منافقان، بارها امام امت در سخنان خود، این فتنه را یادآوری و واکاوی می‌کردند و آن را به یک «شاه‌کلید» پیوند می‌زدند.

بارها و بارها و پس از هر سخنرانی معظم له، از خود می‌پرسیدم: «چرا آقا اینقدر بر این مسئله اهتمام دارند؟» و هر چه از آن فتنه‌ ننگین و شرم‌آور می‌گذشت، این پرسش در ذهنم پررنگ‌تر می‌شد و می‌دانستم که حکمتش را نمی‌دانم لااقل.

یک سال گذشت، 2-3 سال هم؛ چرا این موضوع هنوز هم در فرمایش ایشان تکرار می‌شود؟ به جواب‌هایی رسیدم که مهم‌ترین آن، جلوگیری از تحریف تاریخ و مصادره‌ صفحات رنج‌کشیده‌ آن به دست عده‌ای بود؛ همان عده‌ای که حباب «ما بی‌شماریم» آنها، در عاشورای 88 به بد فرجامی دچار شد و رویشان سیاه!

اما امروز وقتی حرف‌ها و نمایش‌های سران معلومُ الحال آن فتنه را رصد می‌کنم، درمی‌یابم که علمدار انقلاب اسلامی و خلف صالح حضرت روح الله (ره)، چه جانانه از بیرق حق حراست می‌کند و کلام حیدری‌اش، چگونه آتش بر خرمن پندارهای جمل‌نشینان و ریاکاران انداخته است!

*با کتاب قانون بر پیکر قانون‌گرایان می‌زنند

این روزها یکی می‌گوید: «وقتی می‌گویند و تهدید می‌کنند که کسانی باید توبه کنند؛ مرادشان چیست؟ توبه از اصلاح طلبی؟ یا از حقی که هست و از آن دفاع می‌کنیم؟ چه جرمی رخ داده است که باید از آن توبه کرد؟»(دست‌پیش گرفتن برای پس نیافتادن یا همان سیاست فرار به جلو)

آن دیگری می‌گوید: «اگر به نظرات من عمل می‌شد، گرفتار شرارت‌های سال 88 نمی‌شدیم!» این حرف‌ها در جنگ نرم تعریف دارد؛ گویا حقوقدانِ مجرمی با کت و شلوار غربی! کتاب قانون را بر دست گرفته و بر پیکر قانون‌گرایان می‌زند!

خطایی که آقای خندان از جرم نبودنش دم می‌زند و آن را حق می‌داند، چیزی جز تهدید امنیت امت اسلام بود؟ به تعبیر خودشان می‌شود «امنیت ملی»؛ باید پرسید: آیا برهم زدن آرامش روانی مردم، خلاف قانون بود یا نه؟

نظراتی که آن عالیجناب درباره‌اش سخن می‌گوید و آن را کلید گرفتار نشدن در شرارت‌های سال 88 می‌داند، آیا همان نسخه‌ «بریزند توی خیابان» نبود؟ آیا این نسخه که از بیت ایشان صادر می‌شد، خلاف قانون نبود؟ بیش از این گفتن، سزاوار نیست؛ چرا که حاجت به بیان نیست آخر!

برسیم به آن «شاه‌کلید»؛ حق این است که عاملِ خطاها، بدعت‌ها و رخدادهای تلخ را، قانون‌گریزی بدانیم! امروز هم آقا جان ما، بیش از هر چیز بر قانون تأکید و سفارش می‌فرمایند: «سال 88 اشکالاتى که وارد شد، خسارتى که به کشور وارد کردند و نگذاشتند کشور و ملت طعم آراء 40 میلیونى را درست بچشد، به خاطر تخلف از قانون بود».

قانون، این روزها حکمِ آن شیپور دوست‌داشتنیِ جنگ را دارد که با نواختنش، مرد از نامرد و سره از ناسره غربال می‌شوند.

حتی اگر باز هم بیانیه‌های فریبنده بدهند و تلخی سال 88 را در کاممان یادآوری کنند؛ باز هم صدای رسا و نازنین آن شیپور دوست‌داشتنی به گوش امت اسلام خواهد رسید و قانون تنها با فتنه‌گرانِ منحرف سر جنگ دارد!

امروز هر کس، در هر پست و مقامی نسبت به قانون جمهوری اسلامی ایران بی‌مبالاتی، بی‌رغبتی، بی‌غیرتی، تساهل و تسامح داشته باشد، یک آنارشیست تمام عیار است که مانند دیگر هرج و مرج طلبانِ قانون‌گریز دنیا، راهی به جز پوچی، سستی و ویرانی نخواهد پیمود!